To nie populistyczna kokieteria, ale stwierdzenie faktu: Asymetryści rzadko bywają „na salonach”, gdyż większość czasu spędzają na ulicach, dworcach i lotniskach, niosąc pomoc całkowicie już jej pozbawionym przez państwo nowo przybywającym ofiarom rosyjskiej napaści na Ukrainę. Tym razem jednak skorzystaliśmy z przyjemnością (Justyna Grabowska, prezeska Asymetryści i ja) z zaproszenia na czwartkowe spotkanie m.in. z reprezentantami Rzeczników Praw Obywatelskich Ukrainy i Polski zorganizowane przez Weronika Olena Marczuk, przedstawicielkę Rzecznika Praw Obywatelskich Ukrainy w Polsce i szefową TPU – Towarzystwo Przyjaciół Ukrainy (za zaproszenie i dobre słowa serdecznie dziękujemy, a do posta dołączamy również zdjęcia ze strony organizatora).

 

Obecne na nim NGO-sy poruszały różne ważne kwestie, my skupiliśmy się na konsekwencjach sprzecznej z prawem nowelizacji ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy dotykających osób, które nie posiadają ukraińskich paszportów zagranicznych. Mimo że dyrektywa europejska nakazuje nam wpuszczać i pomagać bez względu na rodzaj ukraińskich dokumentów, jakimi legitymuje się uchodźca.

 

Takie postępowanie Polski godzi w ludzi w najgorszej sytuacji, czyli tych, którzy uciekają spod rosyjskiej okupacji i z samej Rosji, gdzie przebywa jeszcze ponad 1.2 mln obywateli i obywatelek Ukrainy zmuszonych przez agresora do opuszczenia ojczyzny. Wszystkie te osoby zmuszone są niszczyć lub ukrywać ukraińskie dokumenty z powodu rusyfikacyjnego terroru okupanta i rzecz jasna nie mają tam żadnych szans na zdobycie nowych lub przedłużenie starych (czego na spotkaniu z NGO-sami w związku nowelizacją ustawy w maju ubiegłego roku w MSWiA minister Duszczyk zdawał się po prostu… nie rozumieć, uważając zapewne, że ukraińskie paszporty w Doniecku czy Rostowie można dostać w byle dyskoncie spożywczym).

 

Z powyższych oczywistych powodów większość uchodźców docierających do UE spod okupacji i z Rosji nie ma wymaganych przez nowelizację, przyjętą wbrew woli wielu NGO-sów, paszportów, co uniemożliwia im otrzymanie numeru PESEL ze statusem UKR, gwarantującym otrzymanie w Polsce pomocy w postaci zakwaterowania i wyżywienia (a przybywają stamtąd przeważnie ludzie, którzy stracili wszystko).

 

Wpadają przez to do całkowitej „pomocowej próżni” (trzeba lojalnie przyznać, że wojewoda mazowiecki usiłuje im pomagać, ale dotyczy to tylko osób zgłaszanych przez nas, tj. zajmujących się zorganizowaną relokacją, w praktyce zgłasza je Rubikus).

 

Osoby samodzielnie podróżujące bez paszportów zagranicznych i zgłaszające się w sprawie PESEL-u ze statusem UKR do np. warszawskich urzędów dzielnicowych są odsyłane z kwitkiem i w praktyce lądują na ulicy, czy mają dzieci, czy są niepełnosprawne lub na emeryturze – bez różnicy). Dlatego na spotkaniu apelowaliśmy m.in. o wspólne wystąpienie obu RPO do polskiego rządu z żądaniem zaprzestania tej sprzecznej z prawem dyskryminacji.

 

Zrobiliśmy to dosłownie kilka godzin po tym, jak rodzina z czworgiem dzieci w wieku od 4 do 11 lat, która przybyła do Warszawy w nocy ze środy na czwartek autobusem ewakuacyjnym Rubikusa z Białorusi (patrz poprzedni odcinek TnW), przez którą daje się jeszcze wydostać ludzi spod okupacji i samej Rosji, poszła do urzędu Pragi Północ, gdzie rodzice, którzy cudem (paszport ma może 20% ludzi stamtąd) zachowali paszporty zagraniczne, otrzymali status UKR. Ale odmówiono go ich dzieciom, więc formalnie nie są ubezpieczone ani nie mają prawa do bezpłatnego pobytu w ośrodkach dla uchodźców powstałych w wyniku ustawy o pomocy.

 

Nazwanie tej sytuacji skandalem byłoby eufemizmem, który przykrywa dramat czworga uratowanych dzieci i ich rodziców. To podłość i hańba zawinione z premedytacją przez upierającego się przy takim rozwiązaniu prawnym osobiście ministra Duszczyka, odpowiedzialnego za te kwestie w MSWiA.

 

W czwartek i piątek Asymetryści pomogli łącznie 22 uchodźcom spod okupacji i terenów przyfrontowych w Ukrainie. 13 dostarczyliśmy na dworce i lotniska, skąd dzięki biletom kupionym przez Rubikus help UA wyjechały z Polski (8 do Niemiec, 3 do Ukrainy, po 1 do Danii i Łotwy), 7 zawieźliśmy do miejsc zakwaterowania na czas pobytu w Polsce, a 2 udzieliliśmy pomocy prawnej i materialnej.

 

Działamy wyłącznie dzięki Waszemu wsparciu, a potrzebujemy go teraz więcej niż zwykle z powodu awarii jednego z naszych dwóch podstawowych aut, której usunięcie ma kosztować ok. 10 tys. zł (to kwota dla nas niewyobrażalna). Dlatego pokornie prosimy Was o wpłaty na zrzutkę i konto (numer w dalszej części posta), jednocześnie zamieszczamy niżej także numer konta Humanitarni, fundacji prowadzącej pod ukraińskim konsulatem w Warszawie #NamiotWsparcia, jedyne już takie miejsce w stolicy.

 

 

Na ulicy w niesieniu pomocy państwo polskie zastępowali m.in.: Rastsislau Permiakou, Tadeusz Jakrzewski, Włodzimierz Fediczew i ja.

 

Relokacja międzynarodowa uchodźców/international relocation of refugees Asymetryści/ Ogólnopolski Strajk Kobiet/ TPU – Towarzystwo Przyjaciół Ukrainy