I owszem, „znaczenie Polski” serio wzrosło od 24 lutego ubiegłego roku, ale to nie zasługa PiS, lecz Putina. Tego, że staliśmy się krajem przyfrontowym przez który płynie tranzytem pomoc dla Ukrainy. A w odwrotną stronę płyną uchodźcy. Z rządem takiego kraju trzeba gadać, póki się Ukrainie pomaga, mimo dyskretnie zatkanego nosa, robić dobrą minę do złej gry. A PiS, jak to PiS, skutkiem tego, że jest PiS, nawet jakby pojedynczymi przypadkami chciało, nie jest w stanie wznieść się na poziom racji stanu kraju czy Europy, bo musi być PiS, czyli się nachapać i obronić swą władzę, a nie dbać o jakieś „imponderabilia”. W tym sensie nawet pomoc wojskowa Ukrainie, zapewne nie dociera do naszej opinii publicznej, że mniej warta od niemieckiej, obliczona jest na to, żeby dostać tanio lub darmo od Zachodu coś nowszego, a oszczędzić na utrzymaniu starego sprzętu. Jak się nie umie być częścią cywilizacji zachodniej w obszarze praworządności, pozostaje szafowanie hasłem przedmurza, choć w tym wypadku raczej – płotu z dykty za ukraińskim murem. Prawdziwe cele PiS pokazuje sprawa z KPO, czyli priorytet utrzymania putinowskich standardów w prokuraturze i sądownictwie.

 

Osobiście zaś pisowską obłudę obserwuję w sprawie uchodźców z Ukrainy, których państwo ma tak naprawdę gdzieś, interesuje się nimi, póki wedle stanowionych siebie „praw” mogą służyć jako źródło dochodów dla krewnych i znajomych królika, potem zaś mogą robić, co chcą, czyli spływać na ulicę. Na żadnym etapie nie widać w Polsce prawdziwej troski o godne i stabilne warunki życia najsłabszych uchodźców, czego przejawem mogłoby być choćby ułatwienie im relokacji do zamożniejszych krajów o większej kulturze imigracyjnej. Historyczna szansa prawdziwego zbliżenia między oboma społeczeństwami jest konsekwentnie zaprzepaszczana przez ludzi o lepkich rękach i ciasnych umysłach. Najgorsze, że samorządy i w ogóle opozycja, przyjmuje reguły PiS i postępują tak samo. W sprawie realiów uchodźców sytuację w Polsce symbolizują najlepiej trzy słynne małpki – klasa polityczna nie widzi, opinia publiczna nie słyszy, a media nie mówią. 

 

Nieliczne głosy z realu, jak publikacje z OKO.press, nie zmieniają niestety na razie (?) nic. Ba, wprowadzenie kuriozalnej odpłatności za pomoc po 120 dniach pobytu nie spotykało się nawet ze słyszalnym sprzeciwem NGO-sów, ani instytucji międzynarodowych jak UE, IOM, UNHCR czy UNICEF. Założenia pana Szefernakera, że kobieta z trójką dzieci, bez szans na pracę, będzie się po trzech miesiącach usamodzielniała, szczególnie mieszkając w koszmarnych warunkach w osławionym „Centrum Pomocy Humanitarnej Ptak” w podwarszawskim Nadarzynie czy innym ośrodku daleko od szosy, przyjmowane są bez żadnych kontrowersji. Tj.: bez puknięcia się w czoło. 

Do kolejnej odsłony rzucania grochem o ścianę, czyli pisania o kwestii traktowania uchodźców w Polsce i ich relokacji skłoniły mnie zdumiewające słowa, które czytam i na stronach samorządów, i w „Gazecie Wyborczej”. Nim je przytoczę, kilka uwag: 

 

Revenons à nos moutons – czytam ci ja w „Wyborczej” o tym, co dzieje się w UE w kwestii uchodźczej: Polska – podkreśla, że obyło się bez „sztucznego systemu relokacji” pomiędzy członkami UE; ta dokonała się niejako samoistnie. Zresztą, władze Polski czy Węgier w pierwszej połowie 2022 r. odrzucały wstępne oferty relokacji, podkreślając, że nie chcą jej również sami Ukraińcy. Jednak nie ma podstaw, by uznać, że model swobodnego wyboru miejsca osiedlenia w UE, który zaoferowano ukraińskim uchodźcom…

I na dokładkę w portalu władz Warszawy w podsumowaniu roku wojny:

Oczywiście nie ma ani słowa, dlaczego 95% „rusza”, jak to robi i kto im w tym i za co pomaga, a na pewno nie robi tego miasto, które szczyci się wydaniem ze swoich środków 52 mln na uchodźców, w tym zero na relokację międzynarodową.

 

Stanowisko PiS jest obrzydliwe, ale racjonalnie zrozumiałe, ta partia doszła do władzy strasząc w 2015 roku „pierwotniakami i pasożytami w organizmach uchodźców” i sprzeciwiając się systemowej relokacji uchodźców w UE, a następnie przeszła płynnie do zbrodni przeciw ludzkości popełnianych na granicy polsko-białoruskiej, więc w swoich niewielkich rozumkach czuje, że nie może teraz apelować o relokację w UE. Zatem ogłasza sukces i mówi, że problemu nie ma. Są za to premie i ordery. A samorząd? Po pierwsze: jest biedniejszy, po drugie: funkcjonuje w Polsce, gdzie kwestie imigracji są wyklęte od samego początku istnienia III RP. Po trzecie wreszcie: opozycja oklaskująca w parlamencie zbrodnie na granicy nie będzie szła wbrew narracji PiS o uchodźcach, bojąc się konfrontacji, taniej i wygodniej jest mieć ten problem gdzieś i się nim nie zajmować, tym bardziej skoro „95% rusza dalej” bez pomocy samorządów. Chowanie głowy w piasek to też metoda. Żeby wypiąć się na uchodźców. Nazywając to, szczyt hipokryzji, „swobodnym wyborem”.

Tymczasem te 95% uchodźców, które traktuje Polskę tylko jako kraj tranzytowy, w znacznej części korzysta z pomocy międzynarodowej sieci NGO-sów i „wolnych elektronów”, o których roli świat nie ma pojęcia. Setki tysięcy ludzi uciekają przed wojną na własną rękę lub z pomocą „gigantów” jak Helping to leave, Rubikus czy Israel for Ukraine, czy mniejszych a bitnych jak Asymetryści/ TPU – Towarzystwo Przyjaciół Ukrainy w ośrodku NRC – Norwegian Refugee Council przy Dworcu Wschodnim w Warszawie, RFU, Union, HappyChild, nie mówiąc o dziesiątkach grup formalnych i nie z Finlandii, Norwegii, Holandii, Szwecji czy Danii.

 

Wobec braku systemowej relokacji UE, ONZ czy poszczególnych państw, powstała „Wielka Orkiestra Międzynarodowej Pomocy”, ratująca dziesiątki tysięcy istnień, o której istnieniu nikt nie wie i która nie otrzymuje żadnego faktycznego wsparcia od „mainstreamu”, który postanowił się tym nie zajmować ze względów politycznych. Asymetryści mają zaszczyt grać w tej orkiestrze.

 

Tyle że bez pomocy finansowej samorządów (państwowej się nie spodziewam z oczywistych względów, samorządom przynosimy wielomilionowe oszczędności) czy wielkich organizacji typu IOM, UNICEF czy UNHCR, na samych pieniądzach od świadomych i zaangażowanych obywatelek i obywateli (jakoś nie ma wśród nich miliarderów) nie pociągniemy. A jeśli załamie się ta orkiestra, relokacja stanie i polska klasa polityczna będzie musiała zmierzyć się z obrazkami głodnych i bezdomnych uchodźców, którzy utkwią w kraju, z którego nie ma jak wyjechać. Tacy ludzie już istnieją, ale jeszcze nie trafili do głów „trzech małpek”. A jeśli małpki pragną tego uniknąć, niech wezmą sobie do serc treść mema, który otrzymałem w prezencie jeszcze w maju ubiegłego roku (przepraszam za jakość, ale to był tylko taki żart na Dworcu, nikt się nie spodziewał, że skończy kiedyś na Fejsie), a którym ilustruję ten tekst [w oryginalnym wpisie na profilu FB autora, tutaj poniżej tekstu – jg].

 

Pomoż nam ratować ludzi i zwierzęta – ofiary raszystowskiej napaści na Ukrainę.